De jaarwisseling gehad... Dus weer instellen op 'de volgende hormonen ronde'. Op 30 december 2013 nog snel een mailtje naar R. en E. gestuurd voor een nieuw recept Puregon, de dag dat ik weer moest beginnen met spuiten zou vrijdag 3 januari zijn en je zult zien dat die eerste week van het jaar alles dicht is of niemand bereikbaar.. Bovendien kon ik het nu ophalen wanneer ik maar wilde. Kwam mij veel beter uit.
Achteraf maar goed ook dat ik het zo gedaan had. Het recept stond gedateerd op 31 december. Volgens nieuwe regels (*zucht* weeeeeer nieuwe regels), moesten behandelende ziekenhuizen zélf voorzien in medicatie voor fertiliteitsbehandelingen en mochten ook alleen ziekenhuizen de medicatie afgeven. Met een beetje mazzel kon een omliggend ziekenhuis het ook wel afgeven maar dan moest je wel zelf overleggen....
In mijn geval zou dat betekenen dat ik óf apart naar Den Haag moest reizen om die ampullen op te halen of naar Gouda om daar in de ziekenhuis apotheek een ampul te halen die onze eigen apotheek, die bij ons om de hoek zit, ook al die tijd zonder problemen had geleverd. Gouda zag ik echt niet zitten, als het niet nodig is zet ik daar gewoon geen stap over de drempel, en 60 km heen en terug naar Den Haag voor 1 ampul vond ik ook een beetje overdreven.
Gelukkig echter, lucky me, dateerde het recept dus van 31 december. Dus de apotheek kon, nadat ik heel vriendelijk beheerst gevraagd heb of ze écht niets konden doen, mij toch de spuiten leveren zonder tussenkomst. Gedoe zeg!
Ik kon weer starten!
Uiteraard moest ik weer volgens protocol eerst een test doen die uiteraard negatief uitpakte. De dag erna op vrijdag mocht ik weer beginnen.
Toen begon de ellende pas goed...
Ik ontdekte een knobbel in mijn rechter borst. Omdat ik van erg dichtbij meegemaakt heb hoe snel het kan gaan vanaf een "onschuldig klein knobbeltje" naar "groot gezwel, hetzij goed- of kwaadaardig", deed ik al jarenlang bijna dagelijks zelf onderzoek. Ik durf dus wel te zeggen dat ik mijn borsten aardig goed ken haha. En hoe klein het ook was, ik voelde iets. Overduidelijk. Er schoot van alles door mijn hoofd terwijl het douchewater nog op mijn hoofd kletterde maar voor ik mezelf gek ging maken, wie weet was het gewoon een ontstoken melkkliertje, belde ik de huisarts voor een afspraak. Ik kon dezelfde middag nog terecht.
De geruststellende woorden kwamen niet. Ik moest me vooral niet onnodig zorgen maken maarrrrr hij wilde toch dat ik een echo en mammografie liet maken. Ik kan je zeggen: 'Geen zorgen' en het woord 'mammografie' passen niet in 1 zin. Ik spoot die avond gewoon mijn Puregon maar vroeg me ineens af of dat wel zin had want straks blijkt dat ik kanker heb... Kanker. Ja. Dat kan ook nog.
Tot mijn grote afschuw bleek ik na bellen dezelfde dag nog, pas een week later terecht te kunnen. Omdat ik in mijn eigen ziekenhuis wilde want dan kon ik afspraken combineren... De horror, nog een week wachten voor ik wist of dat 'ding' in mijn tiet een levensbedreigende sloper zou zijn, mijn tiet eraf zou moeten, de dokter zich toch vergist had en het een ontstoken melkkliertje zou zijn of niks van dat alles en weer iets anders waar wij niet eens aan gedacht hebben... Pfffffff.
Ik ben het weekend doorgekomen met een show met Kenji waar hij gediskwalificeerd werd omdat hij naar de keurmeester gromde... Eerste keer diskwalificatie, en waarom?! Omdat de keurmeester een mietje was en niet doortastend genoeg waardoor Kenji onzeker werd en ja dan kan hij wel eens grommen... Sukkel.
Gelukkig was het wel erg gezellig dus leuk was het wel!
Zondag gezellig bij mijn ouders, spelletjes doen en vooral NIET aan die knobbel denken. Ondertussen spoot ik netjes gewoon elke dag Puregon... Stel dat het toch iets onschuldigs is, mis ik dalijk een maand. En bovendien hadden ze gezegd geen probleem te zien, nou dan spuit ik wel...
Maandag moest ik op APK. Die was prima, ome H. was tevreden en longfunctie was goed. Daarna sporttest bij de fysio, heel lang uit kunnen stellen maar ergens was ik wel nieuwsgierig ook dus et moest maar eens. Niet van harte, dat geef ik grif toe, maar het viel best mee. Afgezien van het feit dat een piepjestest gewoon niet zo'n succes is in een ruimte die broeierig heet is en waar allemaal 65 plussers kijken hoe jij je in het zweet werkt tijdens hun wekelijkse uitsta.. ehhhh work-out, ging het best goed.... Saturatie bleef de hele test op 96-100% en das perfect! Mooi!
Dinsdag zat ik al op mijn tiende cyclusdag. Eerste echo dus weer. Altijd weer spannend maar toch begon het ook bij de routine te passen. Het zag er prima uit, wel follikels te zien die groeiden en 2 al best groot, ongeveer 13 mm! Vrijdag weer terug voor de volgende en die afspraak kon ik mooi combineren met de mammografie/echo. Gelijk ook maar een nieuwe spuit Puregon meegenomen. Die is ruim 3 maanden houdbaar dus dan omzeilden we het probleem dat zich ongetwijfeld weer aan zou dienen met het leveren door mijn eigen apotheek. Toch voelde het ergens als "zonde" en voelde me nog lullig ook. Die medicatie wordt gemaakt van wat er aan hormonen uit de urine van zwangere vrouwen wordt gehaald, die met veel liefde en toewijding meedoen aan Moeders voor Moeders. En als ik nu zwanger zou blijken, dan moest ik dit gewoon weggooien..... AU! "grappig" detail: ik kreeg wegwerpspuiten mee. De losse ampullen werden niet meer geleverd omdat ziekenhuizen meestal een contract met andere leveranciers hebben... De grap? Dat die wegwerpspuiten veeeeeeeel duurder zijn dan die ampullen die ik gewoon in mijn hervulbare spuit kon doen. Ach ja.. Zover mijn stukje frustratie over de domme mensen bij verzekeringen enzo...
Uit de mammografie kwam gelukkig niks. Yes, dikke vette opluchting! Er was wel een soort cyste te zien maar volgens de heelkunde arts hebben veel vrouwen dat en hebben ze er vrijwel nooit klachten van. Eigenlijk een soort bolletje met een "kapsel" eromheen waar soms viezigheid in kan zitten en pijnklachten kan veroorzaken. Er was echter niet op de echo te zien dat er een holle ruimte met viezigheid zat, maar omdat er sinds een paar dagen wel uit die tepel soms ook wat viezigheid kwam, spraken we af over 2 maanden weer een controle echo te maken om te zien of de cyste groter geworden was. Opereren kon altijd namelijk nog maar dat is wel de enige optie om het te verwijderen en omdat het in mijn borststreek zit zou ik dan onder volledige narcose moeten. Daar is ivm mijn CF niemand fan van natuurlijk... Als het gewoon rustig bleef dan kon die cyste er wel jaaaaaaaaaaaren zitten volgens de dokter, zonder klachten of wat dan ook. Mooi! Wat iedereen trouwens vroeg heb ik ook even aan dok nagevraagd maar nee: het hormoongebruik heeft hier geen invloed op gehad, zo'n cyste ontstaat gewoon "zomaar"...
De echo voor follikels was verbazend te noemen. Ineens 3-4 follikels van ruim 16 mm! Wow! Meteen overleggen dan maar. Als we maandag nog een echo zouden plannen konden de follikels al ruim te groot zijn of zeker al op meer dan 18 mm zitten. Dan liepen we het risico dat ze zouden springen vóór het juiste tijdstip omdat we dan de Pregnyl te laat zouden prikken. Wat nu? In overleg met de gynaecoloog die het hoofd is van de fertiliteits-afdeling afgesproken om, een beetje op de gok, zondag de Pregnyl injectie te zetten en dan dinsdag ochtend de IUI poging. Wauw, das snel al. Spannend!!!
Ergens ook wel gek, wat nu als ze niet groot genoeg waren, deden we dit allemaal voor niks?! Helaas maken ze in ons ziekenhuis geen echo's in het weekend dus we moesten de gok maar nemen. Als we maandag zouden afwachten zouden we mijn eisprong zeker missen...
Die dinsdag de 14e januari dus IUI. Precies 2 weken nadat ik ongesteld was geworden, wat een toeval... Wat een drama was deze IUI poging zeg!! De gynaecoloog 'keek' even mee... Om een lang verhaal kort te maken: R. wilde graag een gyn mee laten kijken omdat vanwege mijn CF alle slijmvliezen wat dikker/taaier zijn en dat dus ook geldt voor al mijn slijmvliezen daar ehhhhh je weet wel, beneden :p Ze wilde zeker weten dat ze het wel goed deed.
De gyn mag ook, in tegenstelling tot de assistenten R. en E., 'instrumenten' gebruiken om 200% zeker te zijn dat hij op de juiste manier voor elkaar krijgt wat er gebeuren moet..... Hij besloot dus ook dat hij deze poging wel "even" zelf deed.... Dat was een horror ervaring. We maakten ook nog wel grapjes en dat lukte ook prima gezien de inkoppers van de gyn, maar erg prettig was de ervaring niet. R. zei naderhand dat ze respect had hoe rustig ik bleef want ze had vrouwen in hetzelfde schuitje horen gillen en huilen. Tja, daar bereik je niks mee en ik zei dat ik mezelf maar steeds voorhield dat het voor een goed doel was... Toen het klaar was zei de gyn: nou het zit erin hoor... Jacco gaf hem een hand en zei: ja, bedankt doc! De beste man wist niet waar of hoe hij kijken moest. Ik durfde niet te lachen maar het was te grappig.. Toen we naderhand even alleen gelaten werden, keek ik Jacco bibberig aan en zei: je weet waar de term liefdesbaby vandaan komt? *Jacco knikt* Ik zei met klem: vergeet het maar! Als ik HIER zwanger van ben, dát is pas een liefdesbaby!!
Voor we weer naar huis gingen ben ik nog even langs de poli heelkunde gelopen. Het leek of mijn borst wat warm aanvoelde en hij was ook wat pijnlijker dan de dag ervoor. Wie weet was er een gaatje gevallen en kon iemand even kijken, gewoon, voor de zekerheid. Helaas 'mijn' arts was al weg dus we gingen op huis aan. Ik had de dag erna toch een afspraak bij hem omdat ik wat pijnklachten had sinds het weekend dus die ene dag overleefde ik ook wel.......
Tegen het eind van de middag hield ik het niet meer van de pijn. In een paar uur tijd werd de pijn ondraaglijk en het voelde alsof mijn borst uit elkaar klapte.. Bovendien leek ik koorts te krijgen, ik heb nóóit koorts!
Met spoed konden we bij de huisarts terecht... Na overleg met het ziekenhuis, de huisarts vond me er echt ziek uitzien en mijn borst gloeide als een kachel, waar mijn arts heelkunde avonddienst bleek te hebben, werd er afgesproken dat ik meteen de volgende dag om 8.30 bij hem mocht komen. Eigenlijk had ik al een afspraak diezelfde dag om 16 uur maar dat vond hij te laat. Die avond mocht ik pijnstillers gebruiken om de nacht door te kunnen komen... Die helemaal niks hielpen. Wat een drama nacht, ik heb gejankt van de pijn..
De volgende dag moest ik naar de tandarts om een gaatje te laten vullen maar die afspraak werd afgezegd. Ik ging heel vroeg naar het ziekenhuis. Ik deed bij de dokter mijn bh los en hij schrok ervan. Een week ervoor had hij me nog gezien en hij stelde verschrikt vast dat mijn borst bijna 2 cups groter was en echt heel erg heet aanvoelde. Ik moest meteen een echo laten maken, met misschien een punctie... Oh nee......
Ik kreeg antibiotica en inderdaad een punctie. Dit ging 2 weken lang zo door waarbij ik om de dag zo ongeveer een punctie had. Ik was zó ziek.. Geen moment meer aan gedacht dat ik ook nog een keer moest testen want ja die IUI hadden we ook nog steeds gehad. Er werd gelukkig ook door het medische team aan gedacht, zo kreeg ik alleen antibiotica die veilig was tijdens zwangerschap enz. Zelf was ik er helemaal niet mee bezig, ik geloofde nooit dat mijn lijf zwanger kon worden als ik zo'n wrak was en ik wilde alleen maar dat die pijn stopte en die cyste weg was! No matter what!
Ik kon me niet heugen dat ik me zo ziek gevoeld heb. Of dat ik ooit eerder zo'n gigantische hekel aan mijn borst had gehad... Als iemand op dát moment had aangeboden hem eraf te halen met de garantie dat die pijn maar wegbleef had ik niet heel lang hoeven twijfelen, zo erg was het. Gekmakend!
Gemiddeld had ik om de dag een echo om te kijken of de cyste leeg was gebleven en elke keer weer een nieuwe punctie omdat dit toch wéér niet zo bleek te zijn... Mijn moeder ging meestal mee want Jacco zat inmiddels voor werk weer in Engeland. Mijn moeder durfde me niet meer alleen te laten gaan; ze had me 1 keer alleen laten gaan omdat we dachten dat het beter ging en toen kreeg ik een punctie die zo zeer deed dat ik bijna flauw viel.
Na ruim 1,5 week leek het beter te gaan..
Heerlijk onder de pijnstillers en antibiotica ben ik ook nog mee geweest naar de jeugdleidersconferentie, wat was dat gaaf! Veel geleerd waar ik hopelijk de rest van het jaar ook praktisch veel aan heb in het jongerenwerk. Gelukkig voelde ik me dit weekend een stuk beter en vrijdag de 24e mijn laatste echo gehad waarbij de cyste eindelijk 'al' 3-4 dagen rustig bleek te zijn. Ik mocht op eigen verzoek nog een week doorgaan met antibiotica, om echt zeker te zijn. Gelukkig konden de radioloog en arts zich erin vinden..
Toen was het dinsdag 28 januari. Testdag. Ik stond er werkelijk waar niet bij stil. Pas de avond ervoor dat ik dacht gut, das waar... De andere 3 IUI pogingen werd ik elke keer 1 a 2 dagen voor "officiële testdag" ongesteld. Nu niet maar ik zocht daar niks geks achter: ik was zo ziek geweest de afgelopen weken van die "mastitis", wat een duur woord is voor een gigantische ontsteking in mijn borst, dat mijn lijf gewoon compleet van het padje was. Deze poging was gewoon mislukt, spannend want dan gaan we nu ronde 5 in! Daarna nog maar 1 en dan hebben we er 6 gehad.... Oops, dan komt IVF ineens wel heel dichtbij, daar wil ik nog niet aan denken. Het kwam geen moment in me op dat het feit dat ik nog niet ongesteld was geworden ook iets heel anders kon betekenen...
Voor de zekerheid zette ik voor ik ging slapen een leeg plastic bekertje op de dichte wc-deksel met een zwangerschapstest erbij: ik mocht het eens vergeten! Zonder negatieve test ook geen nieuwe ronde hormonen tenslotte.... En ochtend urine is het meest geconcentreerd dus als je de gebruiksaanwijzing van al die testen moet geloven kun je het beste met die plas checken of je zwanger bent....
Heb je beeld? Nee? Ik help even door te vertellen hoe het hier ging:
Ongeveer 06.45 uur: ik word wakker. Goh, de hele nacht doorgeslapen, das nieuw. Meestal moet ik er een keer of 3 uit per nacht om te plassen. Arghhhhh de nood is daardoor nu wel hoog zeg! Snel naar de badkamer om op de wc te gaan zitten. Kut, wat voel ik?! Oh wacht, nét op tijd! Het deksel was nog dicht hahahaha domme ik! Gniffelend wilde ik weer opnieuw gaan zitten tot ik met mijn duffe hoofd bedacht dat ik ook iets op de grond had horen vallen. Mijn blaas voelde inmiddels alsof hij wilde ontploffen want in gedachten was ik al zo ongeveer klaar, ken je dat?!
Oh gut, die test ja. Hoppa, bekertje eronder, netjes de "midstream" erin gemikt zoals ik geleerd heb en dat zonder knoeien met mijn duffe hoofd... Toen ik opstond zag ik al mijn haren als een kip op mijn hoofd zitten; alle kanten op hahaha. Nog steeds suffig de gebruiksaanwijzing van die test nog es gelezen, die krengen zijn duur dus ik wil hem niet verpesten natuurlijk. Hm, 15-20 seconden alleen dat kwastje in de plas houden. Nou das niet zo moeilijk natuurlijk.
Ik ging voor het gemak maar weer even op de wc-deksel zitten en met het bekertje op de rand van het bad, what was i thinking! Stel dat hij was omgevallen bahbah!, die test erin gedoopt...
Ik stond op en wilde alweer naar bed toen ik me bedacht dat de gebruiksaanwijzing zei dat je binnen 10 minuten moest aflezen anders was het niet meer betrouwbaar...
Gatsiedarrie *gromgrom* ook dat nog! Over 10 minuten ben ik niet meer zo duf als nu dus dan kan ik vast niet meer makkelijk in slaap vallen... Al mopperend deed ik de dop op de test en nam hem mee naar de slaapkamer. Het bekertje eenzaam achter latend op de bad rand......
Ik legde hem op het plankje naast ons bed en ik kroop weer onder de nog warme deken, het is tenslotte wel januari, potjandorie koud!
Horloge gekeken, hm er zijn 5 minuten om, zou ik al wat zien?
Ineens voelde ik me een beetje gek. Nerveus.. Ik keek nog niet maar bedacht me of ik zere borsten had gehad de laatste dagen... JAAAAAAAA muts, mas-TIET-is weet je nog?! Hm die gaat dus niet op. Misselijk geweest? Mja ook wel piepklein beetje maar niet per se 's ochtends en ik heb voor die ontsteking een antibiotica gehad die veilig was tijdens een mogelijke zwangerschap, maar die ik nog nooit eerder gebruikt had. Dus vast dat ik daar misselijk van ben geweest. En dat was ook maar 1 keer, kom op Yvon, das onzin om daar wat achter te zoeken! Ben ik meer moe? Ja duh, gek he, je lijf heeft 2 weken een uitputtingsslag geleverd om die vieze gore cyste in je borst te bestrijden....
Hmmmmm nou ja.. Geen gezeur nu meer, toch maar gewoon kijken dan... Ik ben toch niet zwanger en niet zo kinderachtig nu ineens hoor......
En ik keek..... En nog eens...
*stilte*
*pakt bril van plankje*
*stilte*
*hijgt*
*krijgt grote ogen*
*doet nachtlampje aan Jacco's kant ook aan*
*kijkt weer*
*richt nachtlampje op venster van de testuitslag*
*kijkt weer*
*stapt uit bed en doet grote licht aan*
*kijkt weer*
*piept paniekerig*
Ik liep naar de kast in de logeerkamer waar een enorme doos stond met alle ovulatietesten en zwangerschapstesten die we in huis hadden. In de loop van ons 'traject' had ik heel wat aanbiedingen afgewacht dus geloof me er hadden nogal wat testen in die doos gezeten!
Shit! Nog maar 2 andere zwangerschapstesten, van hetzelfde merk! Hoe kan dit MIJ gebeuren! Ik, van de dubbel check! De doos barstte zowat uit zijn voegen van de ovulatietesten maar die had ik nu niet nodig!
*Doopt test 2 en 3 ook in de beker die gelukkig, karma?, nog op de rand van het bad stond*
Ik maakte een foto van de uitslag en mailde hem naar Jacco.
7.15 uur, dan is ie wel wakker... Gauw bellen!
*tring-tring* Slaperige stem: Met Jacco?
Ik: Kijk es op je mail!! Kijk es op je mail?!!!
Jacco: wat is er! Rustig aan?! Ik word net wakker!
Ik: huh? Maar tis al 7.15?
Jacco: nee schat, Engeland, tis hier een uur vroeger....
Ik: oh... *stilte*
Ik: Ik denk dat het een plusje is!!!
Jacco: wat??
Ik: open je mail nou!
Jacco: wat heb ik nu weer gedaan.....
*stilte* Ondertussen vreet ik me op. Het plusje is namelijk super vaag en ik weet niet zeker of ik nu hoop iets te zien of dát ik het echt zie... Mijn psyche in combinatie met hormonen en een sterke kinderwens heeft in de afgelopen maanden wel meer gekke fratsen uitgehaald met me.. Ik MOET zekerheid, dus Jacco moet ook de test zien was mijn gedachte....
Jacco: Wat moet ik zien dan?
Ik: of het een plusje is?!!
Jacco: ja ehhhh schatje, ik heb m'n lenzen niet in, je belt me wakker en weet je hoe onduidelijk die foto is?!
Daar had ie volkomen gelijk in. Mijn telefoon was weg voor reparatie en dit was een leentoestel. Zo onduidelijk als ik weet niet wat. Maar ik was hyperdepieper.....
Dus zo rustig als ik kon probeerde ik uit te leggen dat ik een plusje dacht te zien op de test en als dat zo was dat ik misschien wel echt zwanger was... Alleen wist ik het niet zeker, dus wat moest ik nu?!
Jacco bleef relatief rustig. Ik hoorde dat hij ook wel wát opgewonden was van dit nieuws maar bij hem speelde nog veel meer mee dat ik hem wakker had gebeld en hij nog geen koffie op had. Alles kwam wat trager, of helemaal niet, bij hem binnen. Dat had ik nog niet door want ik was inmiddels, heel gek, compleet in paniek.
Ik: En nu schat en nu???
Jacco: Wat denk je wat je moet doen?
Ik: weet ik veel, moet ik de dokter bellen?
Jacco moest een beetje lachen en toen ik ietsjepietsje rustiger was heb ik gezegd dat het zo vaag was dat ik niet zeker was.. Maar ik kon wél R. en E. mailen en vragen of die ideeën hadden.
Jacco vroeg wat voor ideeën dat konden zijn.
Ik: nou ja, morgen weer testen.... Hoe langer je zwanger bent, hoe donkerder de streepjes worden.. Dan zit er meer HCG in mijn urine... Of ik mag bloedprikken. Dan weten ze het vrij snel...
Jacco: nou dan mail je ze maar en dan laat je het maar weten wat ze zeggen..
Ik: jij blijft zo rustig, hoe kan dat??!
Jacco: ik heb altijd al iets meer geduld dan jou gehad, en als zij zeggen dat je morgen maar weer moet testen dan moeten we maar wachten tot morgen... Kan ik me nu wel druk maken maar dat heeft helemaal geen zin...
Ik was ergens pissig. Hoe kon hij zo rustig blijven, ik werd gek! Ik snapte het ook niet, ik moest gewoon bevestiging hebben... Jacco ook besefte ik later, hij was alleen, deels ook door de afstand, beter in staat om het op dat moment los te laten... Ik vond het maar gek: ik voelde me helemaal niet zwanger, zo lang bezig geweest dus dan zou ik toch íets moeten merken???
Ik mailde meteen R. en E. Met de vraag of zij suggesties hadden buiten nog eens testen om... Ik kreeg, waarschijnlijk omdat ze hun mail gecheckt hadden vlak voor het spreekuur begon, bijna meteen een mail terug. Ik mocht langskomen, dan mocht ik wel even bloedprikken voor bevestiging...
Ik heb Kenji uitgelaten, heb wat gegeten en ben in de auto gestapt.. Achteraf kreeg ik een bekeuring voor te hard rijden, €53.... Zuur! Ook grappig: Het was op een plek waar ik ALTIJD tegen Jacco zat te zeuren dat ie goed moest opletten want ze controleerden daar zo vaak... Hihihi. In het ziekenhuis aangekomen langs R. gelopen waar ik een formulier meekreeg om bloed te prikken. Toevallig zat in hetzelfde hokje ook de gyn even koffie te drinken die de IUI poging gedaan had... Hij zei ook tegen R., die nog even twijfelde omdat ik al een volgens haar positieve test uitslag had of ze me wel zou laten bloedprikken, dat hij heel goed snapte na al die tijd dat ik dubbele bevestiging wilde hebben...
Vrijwillig heb ik me in mijn arm laten prikken. De mensen die me een beetje kennen weten wat voor overwinning dat is, maar ik wilde gewoon zo snel mogelijk geprikt hebben. Des te sneller was er een uitslag. R. zou me bellen zodra de uitslag binnen was, als ik inderdaad zwanger was moest die waarde boven de 50 zijn...
Onderweg naar huis langs de Kruidvat gereden. Daar heb ik voor zo'n €45 aan testen gehaald, allemaal verschillende merken. Nu wilde ik het weten ook. De dame achter de kassa kon ik wel slaan. Het ging ongeveer zo:
*legt testen op toonbank ondertussen oplettend geen bekenden te zien*
Kassadame: 1 positieve zwangerschapstest is genoeg hoor, je kan niet een beetje zwanger zijn!
Ik: Dat interesseert me niks, ik wil dubbel check keer 10.
Kassadame: Das toch zonde van je geld meid?
Ik: En wat gaat jou dat aan?!
Kassadame: Nou ik zeg het maar hoor, ik hoop voor je dat de uitslag meevalt..
*Ik zend ondertussen dodelijke blikken en bijt het puntje van mijn tong af*
Wát een doos, of het haar überhaupt aangaat waar ik mijn geld aan uitgeef!? En dan ook nog zo hardop door de winkel zeggen wat ik op de toonbank leg.. Tsssss, ik was best pissig.
Terug thuis heb ik even getwijfeld. Want ja, die ochtend urine he.... Tis inmiddels middag... Weet je wat! Ik doe eerst 1 van die twee goedkope van het Kruidvat eigen merk :D
1 advies: moest je ooit een zwangerschapstest doen: neem die van het huismerk van de Kruidvat! 2 voor een paar euro...
Binnen 1 minuut: bingo, 2 streepjes! Geen twijfel mogelijk....
Toen gingen de andere testen er achter elkaar ook aan. Ook de digitale van Clear Blue... En ineens stond het er.. Zwanger..... Je bent zwanger Yvonne... Jullie zijn in verwachting... Jullie krijgen een kindje...
Wordt vervolgd....
