Na een ochtend genieten van letterlijk frisse lucht, een groot rondje met Kenji lopen op mijn dooie akkertje en een gevalletje nesteldrang was het tijd voor fysio. De nesteldrang bestond dit keer overigens uit: het koffiezetapparaat ontkalken, schoonmaken en nawrijven tot er geen vlekje meer te zien was...
Hmmmmm, nu vallen de stoomoven en combimagnetron wel een beetje in het niet dus die ook maar een fikse beurt geven.
De nieuwe stofzuiger en lege dozen opgeruimd..
In de wachtruimte bij de fysio aan het appen met Lief en anderen. Vertellen aan Jacco dat ik me nog steeds zo benauwd voel ondanks dat de hitte geweken is terwijl ik anders gehoopt had, en ik wil geen aansteller zijn maar is dit echt wel normaal....
Op aandringen van Jacco toch even naar het ziekenhuis gebeld en ik moest na overleg met ome H. langskomen. Dus hoppa, plannen gewijzigd en met Liesbeth in de auto gestapt. Tnx zus voor je flexibiliteit weer ;)
Bij ome H. mijn klachten uitgelegd en na wat standaard onderzoekjes toch even doorgestuurd naar G. voor een longfunctie. Whut...... Ik was iets aangekomen in gewicht ennnnn mijn longfunctie was weer hóger dan vorige keer?! Waaaaaaaaaat? Hoe kán dit?!
Hartstikke positief natuurlijk maar wat veroorzaakt dan al die klachten waardoor ik me zo beroerd voel? Nou Yvonne... Das zwangerschap. In combinatie met CF én diabetes. En JIJ bent het dan óók wel maar die combinatie op zichzelf IS gewoon een 'tough cookie'.
Ik moet veel drinken, genoeg zouttabletten nemen en me niet drukker maken dan nodig is. Waarvan ome H. gelukkig overtuigd was dat ik dat al niet deed, scheelt weer. Ik kijk wel uit, het is veel te warm om gek te doen.
Ook al valt het onder de "normale" zwangerschapsklachten, mijn gyn was er een week eerder heel kort en duidelijk over: die 'normale' dingen mag jij ook wel hebben maar ze hakken er bij jou wel 3 x zo hard in.
Dus niet gek dat je je beroerd voelt en ja je mag er heus af en toe wel over klagen en zéker eraan toegeven en neeeeeeeeee Yvonne das geen profiteren......
Ja dokter nee dokter ;)
Daarna vond Liesbeth vooral dat we wel iets makkelijks verdiend hadden dus we zijn lekker sushi wezen happen bij Nikko... Genieten dus.
Conclusie/samenvatting:
1: Ik héb last van de warmte, behalve als ik me niet te druk maak.
2: Dat heeft iedereen.
3: Ik ben 29 weken ver en voel me toch nog steeds goed naar omstandigheden.
4: Ik bén dik, ruim 7 kilo aangekomen nu, en moet echt nog even.
5: Het is écht geen tweeling.
6: Ik vraag hulp als dat nodig is.
7: Ik klaag niet/zo min mogelijk, maar ga me geen vragen stellen die klaagzangen kunnen uitlokken als je er zelf over begint. Ik ben nou eenmaal óók een wandelende hormoonbom......
8: Morgen ga ik gezellig naar de film. Dat word janken dankzij diezelfde hormoonbom.
9: Ik ben benauwd, het is niet mijn longfunctie of een infectie dus ik ben opgelucht dat mijn longen nog steeds goed functioneren, dat er geen ontsteking zit en dat dit "gewoon" een zwangerschapsding is, hoe k*t ook....
10: Ik ga nu naar bed. Het is al laat zat!
maandag 21 juli 2014
maandag 14 juli 2014
Update na bijna 8 weken! 28 weken zwanger alweer!
Ja daar ben ik weer. Duurde even maar ik was zooooo druk met van alles. Nu dus een super lange update ;) Pak je koffie er maar bij want het wordt weer een verhaal hoor haha.
Nou ja wat hebben we allemaal gedaan na de 20 weken echo...
Maandags hadden we de 20 weken echo waar ik al eerder over schreef. Opluchting overheersde toch bij ons beiden wel. In de auto naar huis zat ik met de echo foto's in mijn hand regelmatig te slikken en in gedachten praatte ik honderduit tegen Bebbetje.
"Zo meneer/mevrouwtje, jij zit wel lekker bij mama he!? Gelukkig groei je goed en mama doet ook haar best om zo fit mogelijk te blijven, blijkbaar pluk jij daar ook de vruchten van. Ze houden je goed in de gaten, fijn toch! Papa en mama zijn vooral heel blij dat alles goed was met je, we kunnen bijna niet wachten tot je bij ons bent!"
Jacco zat ook met een grijns van oor tot oor en we hebben een soort poll op Facebook gehouden en bij vrienden, nadat we vertelden dat we vooral heel dankbaar zijn dat alles gewoon goed was bij de 20 weken echo, wat mensen dachten dat het zou worden. De stand kwam uiteindelijk bíjna gelijk uit met 4 stemmen verschil. 34 mensen denken dat het een jongen wordt tegenover 30 voor een meisje.
We'll see in about 10-12 weeks.....
Een dag later hadden we om 13 uur afgesproken met Toon, Jacco zijn vader. We gingen shoppen bij Babypark in Gouda en we hadden gehoord dat de kinderwagen een cadeau van Toon en Herma was. Wat ontzettend lief en leuk! Wij vonden wel dat hij dan ook gezellig mee moest met kopen dus daar gingen we. We hebben eerst gezellig wat gedronken in het mini restaurantje en daarna met de verkoopster op pad. Uiteraard wisten we al wat we wilden, het ging meer om de praktische uitleg en details ennnnnn het lopen met de kinderwagen door Jacco. Die had dat nog niet echt gedaan. Hij is ook erg makkelijk in en uit te klappen en niet zwaar in gewicht, waar Jacco en Toon het allebei over eens waren: dat is een vereiste! Voor het gemak van Yvonne. Alleen maar pluspunten dus.
Geregeld!
We namen afscheid van Toon, wij gingen alles kopen en Toon moest weer helemaal terug naar Brabant rijden.
Jacco en ik zijn met de verkoopster de hele winkel door gebanjerd. We zijn wel 3,5 uur bezig geweest, en wat was ik moe achteraf! Jacco had het ook aardig gehad maar we waren vooral blij: in 1 middag hadden we alle belangrijke grote dingen gekocht, mét leuke kortingen en alles werd over een week of 6 bij ons thuis bezorgd! Geen gesleep met tasjes omdat we alles in fases haalden, lekker overzichtelijk en het scheelde ook erg veel dat we van veel dingen van tevoren al wisten wat we wilden.
Uiteraard zijn we hierin geen uitzondering, ze vertelden ons bij Babypark dat er meer mensen het zo in 1 keer deden vanwege het gemak. Vaak wel ietsje later dan 19 weken maar dat is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. Tja, daar komen gewoon een paar dingen om de hoek kijken:
Dus dat zou voor mij stress opleveren en we wilden dat het allemaal vooral leuk zou zijn... Nu hadden we rust dat dit in ieder geval lekker geregeld was..
De rest van die week hadden we weinig in de agenda staan, we hebben vooral genoten van elkaar.. Het weekend was wel weer redelijk druk, eten met lieve vrienden waarvan zij 2 weken na mij is uitgerekend van hun Kuiken.. Was erg gezellig én lekker! Leuke ervaringen uitgewisseld, erg gelachen en gekletst over van alles en nog wat.
De dag erna hadden we een gezellige bbq met een groep vrienden. Erug gezellig en ik vond het erg leuk om mijn steeds duidelijkere buik te mogen showen. Iedereen complimenteert me ermee dat ik er geweldig uitzie en hoewel ik er af en toe onzeker over ben, je voelt je soms nou eenmaal eerder een walvis dan een sexy zwangere stralende vrouw, is het super tof om te horen hoe geweldig je eruit ziet.
Die dag werd ook onze muurschildering gemaakt voor de babykamer!! Spannend, wat hadden we ernaar uit gekeken! De week ervoor was de stukadoor al geweest om de muur glad te stucen, Jacco had in de week ervoor het behang er al af gehaald.
Arwt had de eer om iets moois te maken. We hadden hem via Facebook gevonden en vonden het al geshowde werk erg mooi. Op zijn site en Facebook zagen we veel werk van hem met me2you beertjes en forever friends en Winnie the pooh. Super schattig en echt baby kamer waardig. Wij wilden graag iets wat onze kleine over 4-5 jaar ook nog mooi vind en niet te kinderachtig. We kwamen uit op Finding Nemo. Van tevoren had ik wat plaatjes gemaild en die zaterdag was het zover. Het resultaat was geweldig!
Ik geloof dat die boodschap aangekomen is. Ze hebben me opgehaald van de SEH en naar mijn nieuwe kamer gebracht. Mijn laatste opname was bijna 2 jaar geleden dus ik had de nieuwe afdeling nog niet gezien. De kamer was even wennen maar erg fijn. Een mooi bankje wat omgetoverd kon worden tot slaapbank en een mooie en moderne badkamer. Frisse kleurtjes enzo. Papa is naar huis gegaan en ik heb een beetje gedut. Onmogelijk natuurlijk, ik wilde Jacco nog bellen maar ook weer niet te vroeg.
De lieverd schrok zich natuurlijk kapot en ook al zei ik dat de artsen over 2 uurtjes langs zouden komen met een behandelplan en ik misschien zelfs wel naar huis mocht (what was i thinking?!), Jacco appte me 10 minuten later dat hij 's avonds thuis zou zijn. Fijn!
Ze starten uiteindelijk na overleg met de gynaecoloog met 2 antibiotica waarvan ze me verzekerden dat het echt veilig was en cyklokapron, dat moet, in het kort gezegd, voorkomen dat de bloeding weer opnieuw begint.
Uiteindelijk ben ik 9 dagen gebleven, tot de vrijdag van hemelvaart. Het kamp van de jeugdvereniging werd op deze manier even door mijn neus geboord, wat baalde ik daarvan zeg! Misschien maar goed ook, ik ben er zelf altijd heilig van overtuigd dat het allemaal wel meevalt maar een kamp zo vlak na een longbloeding was waarschijnlijk niet zo'n jofel idee geweest..... Die vrijdag voor ik met ontslag moest moest ik eerst nog een longfunctie blazen en die was net zo hoog als in januari, voor ik zwanger was. Dat verbaasde iedereen ietwat maar het was wel meteen echt duidelijk: er zat geen infectie en de bloeding was echt veroorzaakt door de zwangerschap.
Mijn moeder kwam die vrijdag, nadat ik thuis was gekomen en eerst met Jacco naar de markt was geweest, spontaan op de koffie. Best apart, ik heb een heeeeeeeel prima band met mijn ouders namelijk maar ze zullen nooit zomaar ineens op de stoep staan. Wel erg gezellig! Dus even zitten babbelen en koffie gedronken waarbij ze vroeg of ik al boven geweest was. Ik vond het geen gekke vraag, ik wist dat Jacco samen met Liesbeth aan het schilderen was geweest op de babykamer en dat hij mooie afwerk sierlijsten gemaakt had langs de plafondranden. Ik vond zomaar de trap beklimmen zonder verder doel alleen even een stapje te ver, de frisse buitenlucht is na een week ziekenhuis toch altijd vermoeiend. Of misschien is et sowieso vermoeiend als je pas om 4 uur Waddinxveen binnen rijd en dan per se nog naar de markt wil en boodschappen gaat doen.... Dat terzijde...
tegen de avond dwong Jacco me om op de bank te gaan liggen terwijl hij even een rondje met Kenji ging doen. Die lieve doerak ging helemaal door het lint toen ik thuis kwam. Scheetje, ik had hem ook gemist! Tijdens het wandelingetje van Jacco wilde ik ineens toch naar boven om de geschilderde muren en de lijstjes te bekijken. Wel zo leuk voor Jacco ook dat zijn werk beloond wordt met een enthousiaste vriendin toch.. Dus besteeg ik de trap. Liep naar de babykamer.. Opende de deur... En mijn adem stokte.. Alle meubeltjes stonden er!!! Ik wist niet wat ik zag!! Ik hoorde vaag de voordeur open gaan en Jacco roepen waar ik was. Ik kreeg er een schor `boven` uit gekrast en ik draaide me om. Ik zag een blij en ondeugend en nieuwsgierig koppie boven de trap uitsteken. Ik was zooooo blij!
Wat bleek nou. Die woensdag was ik in mezelf een beetje boos op Jacco want hij zou rond 18 uur bij mij zijn in het ziekenhuis en ik had bedacht dat we wel eten konden bestellen. Jacco kwam maar niet maar ik had mijn bestelde ziekenhuis eten niet opgegeten want we gingen bestellen. Om 18.30 kwam hij ein-de-lijk aan en toen moesten we nog bestellen en dan gaf hij ook nog vage antwoorden over boodschappen doen toen ik vroeg waar hij gebleven was! Ik liet het maar voor wat het was, hij had het druk zat...
In werkelijkheid had hij Babypark gebeld, uitgelegd wat de situatie was en dat hij als verrassing de meubeltjes graag in elkaar zou willen hebben staan. Ze hebben alles eraan gedaan om te zorgen dat dat lukte dus woensdag kon hij, drie weken eerder dan eigenlijk afgesproken, de meubeltjes in ieder geval ophalen! Samen met Liesbeth heeft hij het allemaal in elkaar gezet en donderdag heeft hij samen met mijn schoonzus Mandy de kamer gepoetst. Tadaaaaaaa! Zoooo gave verrassing!
De weken erna heb ik nog verschillende controles gehad, cf-APK, diabetes-zwangeren poli en de eerste groei-echo.
De CF-APK was weer een gigantische verrassing op zichzelf.. De laatste keer dat ik zó hoog had geblazen was in augustus 2013 geweest. En nu was ik 23 weken zwanger! Bizar! Zo kan het dus ook, het is niet gezegd dat er allerlei complicaties plaats moeten vinden als je cf hebt en zwanger bent ;) Dat bewees deze longfunctie maar weer. Diabetes zwangeren poli was ook prima, pompstanden weer aangepast want vanaf week 22 waren mijn suikers ineens onverklaarbaar hoger gegaan. Voor mij onverklaarbaar want de diabetes verpleegkundige kon het heel goed uitleggen: de baby gaat nu weer flink groeien en daardoor heb jij meer insuline nodig omdat je ook meer moet eten. Door invloed van hormonen gaan je suikers dan omhoog. Of zoiets ;) Ingewikkeld verhaal in ieder geval waarvan ik blij was dat zij precies wist wat ze deed. Pompstanden waren aangepast en een week later zag ik al duidelijk verbetering. Jeuj!
De arts-assistent zei dat ik niet rustiger aan kon doen dan ik al deed dus dat het prima ging maar ik had de afgelopen weken af en toe pijnlijke harde buiken. Op het moment dat ik daar last van heb moet ik gewoon even rustig gaan zitten en alles wat ik doe moet ik doseren over de week verdeeld. Een klein stapje terug dus in de agenda vulling..
De groei-echo ging prima: onze baby is een mooi gemiddeld kindje. Zegt nog niks, als het klein óf groot was was het ook prima, zolang de curve gedurende de andere groei-echo's maar dezelfde mooie stijgende lijn laten zien in een mooi boogje.
Liesbeth en ik zijn ook nog naar de EO-Jongerendag in het Gelredome in Arnhem geweest. Samen met nog 27000 jongeren overigens. Wat gaaf en gezellig en wat was het weer mooi! Echt een mooi dagje en genoten! Ik vond de muziek qua volume wel erg hard staan maar gelukkig waren we voorbereid: we hadden allebei oordopjes meegenomen ;)
Een week later had ik een afspraak voor het Verpleegkundig zwangeren spreekuur. Eigenlijk net zoiets als wat de verloskundige normaal allemaal bespreekt tijdens je zwangerschap over de bevalling, cursussen, voeding, voorbereiding en informatie over pijnbestrijding tijdens de bevalling en wat staat je te wachten als het een keizersnede zou worden enz enz. Interessant en waardevol maar het meeste wist ik eigenlijk al wel..
21 juni was CFBD. CF Beach Dance. Wat was het weer cool en goed verzorgd en relaxed en gezellig en whaaaaaaa met alle Cysters and Fibrothers en allemaal leuke en lieve mensen! Ik was samen met Liesbeth en Mandy en Esmé en wauw wat was alles goed verzorgd! Chapeau voor de vele vrijwilligers en Veronica en Krijn wil ik toch ook even speciaal noemen omdat mede dankzij hem alle mensen die dat wilden gratis in een prachtig hotel konden overnachten met ontbijt erbij... Geweldig! Wij verbleven in het Carlton Ambassador Hotel in Den Haag..... Nou, google het maar eens en bekijk de site goed, dan zijn woorden niet meer nodig denk ik. Wat was het luxe en gaaf en mooi! Genieten met een grote G!
Daarna was het alweer sponsordiner tijd bij restaurant De Drie Meiden om geld in te zamelen voor de NCFS. Heerlijk gegeten en gezellig gehad en wat een hoop mensen hadden zich opgegeven! Mandy had de organisatie op zich genomen met de Drie Meiden en wauw wat was het goed geregeld!
De week erna was het collecte week voor de NCFS in Waddinxveen. Mandy en ik hebben met vallen en opstaan het dit jaar voor het eerst zelf georganiseerd en wat was het af en toe stressen en druk. Maar aan het eind van het liedje, en van de week, hebben we een fantastisch bedrag opgehaald en mogen we ontzettend blij en dankbaar zijn met zoveel inzet van alle vrijwilligers die gelopen hebben...
26 juni werden alle spullen van Babypark geleverd. Op wat fouten na die ondertussen opgelost worden was alles compleet en is het kamertje en alle spullen nu echt klaar. Gaaf! De box staat al, kan Kenji ook vast wennen aan dat gekke ding in de kamer ;)
Alles samen met Jacco uitgepakt want die was eerder klaar in Noorwegen dus was al eerder in Nederland en lekker genoten van alle nieuwe spulletjes. Kleertjes en spullen zijn allemaal gewassen en gestreken dus hangt netjes in de kast te wachten tot onze kleine er klaar voor is...
Inmiddels begon ik last te krijgen van pijntjes en dingetjes.. Inmiddels ben ik in de week van 1 juli beland met schrijven en ik ben op dat moment toch al 26 weken zwanger. Al bijna bij ons 3e trimester! Jacco had opdracht gegeven, jaja onder dwang, om een massage te regelen voor mezelf. Gewoon om te ontspannen. Stiekem maak ik me toch steeds druk of alles wel goed gaat en mijn lichaam werkt dan niet mee, alles verkrampt. Die dinsdag had ik dus een heerlijke ontspannen massage van een ruim uur en man, wat een heerlijkheid! Genoten heb ik en ik voelde echt dat mijn lijf het kon gebruiken.
Ik had dan ook weer een verrassing voor Jacco. Omdat hij er vaak niet is met echo's enzo ziet hij Bebbetje lang niet zo vaak als ik. Hij ziet wel de foto's en zegt het niet zo erg te vinden maar ik kon me zomaar indenken dat hij het vast wel eens jammer vond er niet bij te kunnen zijn. Dus had ik geregeld dat we in Delft een 4d echo gingen laten maken. We hebben ons Bebbetje in 4d gezien! Wauw, gaaf! We hadden aangegeven niet te willen weten wat het werd en dat deed de mevrouw erg netjes, op het hele filmpje is niks te zien ;) Dus nee, ook wij weten nog steeds niks.... We hebben goed het gezichtje kunnen zien en we denken gezien te hebben dat Bebbetje mama's neusje heeft haha. Ik ga geen foto plaatsen, niet iedereen vind dat leuk om al te zien en we willen nog wel wat dingen voor onszelf houden ;)
Daarna alweer 2e groei-echo met 27 weken. Bebbetje ligt nog steeds heel mooi op schema, positief nieuws dus! Ook deze dag meteen longfunctie en ome H. weer gezien. Longfunctie zakt wel wat, maar niet schrikbarend veel. Mijn longarts maakte zich geen zorgen, hij had het vreemder gevonden als ik nu nog steeds op mijn normale niveau zat. Alles is in ieder geval binnen de grenzen van het normale en wat ze verwachten dus dat is positief nieuws ondanks die lichte daling. Ik kwam nog steeds aan wat erg positief was. Na mijn opname was ik bijna 2 kilo afgevallen dus ik moet er hard aan trekken om weer bij te komen. Dat gaat nu weer de goeie kant op, ik weeg weer bijna 61 kilo.
Afgelopen vrijdag hadden we een afspraak met mijn eigen gynaecoloog F. Het was fijn om eea even met haar door te kunnen spreken. Borstvoeding mag wat haar betreft ook gewoon met mijn medicatie, liefst 1 soort medicatie nog wisselen dus dat ging ome H. nog voor me uitzoeken. Met ome H. ook afgesproken dat ik "parttime" borstvoeding ga geven en aanvul met flesvoeding. Op die manier krijgt onze baby wel moedermelk maar hopen we dat het mij niet teveel uitput en ik het dus ook langer volhoud. Het is erg fijn om te merken hoe alles binnen de verschillende teams in samenspraak, ook met mij en Jacco, gaat. Erg supporting..
De namen zijn we ook uit!!! Heel belangrijk haha en we moeten natuurlijk jongens- én een meisjesnaam hebben :D Ook de geboortekaartjes zijn gekozen en er wordt druk gewerkt aan een proefdruk... Leuk!!!
Deze week doe ik erg rustig aan. Ik merk dat ik een stapje terug moet doen met activiteiten en als je bovenstaande leest lijkt dat ook heel logisch. Toch valt het echt wel mee, dit is een samenvatting over bijna 2 maanden en uiteraard heb ik de hoogte punten eruit gepakt ;) Wel merk ik dat mijn lijf gaat tegensputteren, ik moet 's nachts bijna 5 keer mijn bed uit om te plassen omdat Bebbetje bedenkt dat met zijn/haar hoofd of billen tegen mijn blaas te duwen wel grappig is, en mijn enkels doen aan het eind van de dag niet onder voor die van de poten van Dombo, je weet wel dat vliegende olifantje van Disney ;)
Standaard om een uur of 3 's nachts besluit Bebbetje sinds 1,5 week om wakker te worden en trappel-uurtje te houden. Gevolg: ik lig van 3 tot rustig half 4 4 uur naar het plafond te staren...
Mijn rug begint ook ietwat te protesteren vanwege het vrachtje wat ik meezeul en mijn lijf doet soms gewoon overal zeer. Eerst vond ik dat ik me niet moest aanstellen, dit zijn tenslotte vrij normale zwangerschapskwaaltjes toch...
Mijn gynaecoloog keek me vrijdag aan en benadrukte heel erg dat dat klopt maar dat ze er bij mij wel dubbel zo hard in schoppen vanwege mijn longen, diabetes en dat ik erg veel moeite moet doen om op gewicht te blijven. Ze zei erbij dat mijn lijf in standje 250% staat en dat is keihard werken. Dat doe ik supergoed maar af en toe gas terug moeten nemen is doodnormaal en ook noodzakelijk.... Hm, dat past niet zo in mijn handboekje, maar aan de andere kant voel ik het erg goed als ik geen gas terug neem.
Het zal wel gaan zoals altijd: Door schade en schande word ik wijs. En: al doende leert men. Het gaat me steeds beter af gelukkig...
Ik ben blij dat mensen niet in gaan vullen wat ik wel en niet moet/mag doen. Dat mensen dingen uit handen gaan nemen zonder dat ik erom vraag zeg maar. Ik geef het echt wel aan als ik hulp nodig heb en ik hou er niet van, nooit van gehouden ook, dat mensen voor mij dingen in te moeten vullen of voor mij te moeten denken.
Kenji mag ook niet vergeten worden. De schat is aanhankelijker dan ooit en gelukkig nog steeds niet extra beschermend. Hij kijkt bij alles wat we meenemen naar huis erg nieuwsgierig en hij mag van ons overal zijn neus even in steken. Wandelen gaat ook heel goed, hij trekt absoluut niet meer dankzij zijn tuigje en als ik met hem loop sjokt hij naast me voort en kijkt af en toe om of ik er ook wel aankom haha. Wij maken ons totaal niet druk dat ons monstertje onze kleine straks niet zal accepteren, bezoek moeten we eerder alert op zijn schat ik zo in haha. Gelukkig is dat bij onszelf ook nooit een issue geweest dus ook dat zal onder onze bezielende leiding helemaal goed komen. Soms voelt het moeilijk dat ik minder aandacht kan geven dan hij in mijn ogen verdiend maar ik hoorde wel van verschillende kanten dat ook dat een natuurlijk proces is: als de baby er is zal hij ook aandacht moeten delen en op deze manier kan hij er al een beetje aan wennen...
Morgen ben ik alweer 28 weken zwanger. Officieel het 3e trimester. Wauw, mijlpaal zoveel! Spannend hoor, het komt steeds dichterbij... We hebben er nu al zin in!
Poeh, heel boek he! Inmiddels twee bakjes koffie op? Mooi, kun je nu weer over tot de orde van de dag, tot ik weer zin heb om te schrijven haha...
Als toetje een foto van mezelf met 28 weken:
Liefs!
Nou ja wat hebben we allemaal gedaan na de 20 weken echo...
Maandags hadden we de 20 weken echo waar ik al eerder over schreef. Opluchting overheersde toch bij ons beiden wel. In de auto naar huis zat ik met de echo foto's in mijn hand regelmatig te slikken en in gedachten praatte ik honderduit tegen Bebbetje.
"Zo meneer/mevrouwtje, jij zit wel lekker bij mama he!? Gelukkig groei je goed en mama doet ook haar best om zo fit mogelijk te blijven, blijkbaar pluk jij daar ook de vruchten van. Ze houden je goed in de gaten, fijn toch! Papa en mama zijn vooral heel blij dat alles goed was met je, we kunnen bijna niet wachten tot je bij ons bent!"
Jacco zat ook met een grijns van oor tot oor en we hebben een soort poll op Facebook gehouden en bij vrienden, nadat we vertelden dat we vooral heel dankbaar zijn dat alles gewoon goed was bij de 20 weken echo, wat mensen dachten dat het zou worden. De stand kwam uiteindelijk bíjna gelijk uit met 4 stemmen verschil. 34 mensen denken dat het een jongen wordt tegenover 30 voor een meisje.
We'll see in about 10-12 weeks.....
Een dag later hadden we om 13 uur afgesproken met Toon, Jacco zijn vader. We gingen shoppen bij Babypark in Gouda en we hadden gehoord dat de kinderwagen een cadeau van Toon en Herma was. Wat ontzettend lief en leuk! Wij vonden wel dat hij dan ook gezellig mee moest met kopen dus daar gingen we. We hebben eerst gezellig wat gedronken in het mini restaurantje en daarna met de verkoopster op pad. Uiteraard wisten we al wat we wilden, het ging meer om de praktische uitleg en details ennnnnn het lopen met de kinderwagen door Jacco. Die had dat nog niet echt gedaan. Hij is ook erg makkelijk in en uit te klappen en niet zwaar in gewicht, waar Jacco en Toon het allebei over eens waren: dat is een vereiste! Voor het gemak van Yvonne. Alleen maar pluspunten dus.
Geregeld!
We namen afscheid van Toon, wij gingen alles kopen en Toon moest weer helemaal terug naar Brabant rijden.
Jacco en ik zijn met de verkoopster de hele winkel door gebanjerd. We zijn wel 3,5 uur bezig geweest, en wat was ik moe achteraf! Jacco had het ook aardig gehad maar we waren vooral blij: in 1 middag hadden we alle belangrijke grote dingen gekocht, mét leuke kortingen en alles werd over een week of 6 bij ons thuis bezorgd! Geen gesleep met tasjes omdat we alles in fases haalden, lekker overzichtelijk en het scheelde ook erg veel dat we van veel dingen van tevoren al wisten wat we wilden.
Uiteraard zijn we hierin geen uitzondering, ze vertelden ons bij Babypark dat er meer mensen het zo in 1 keer deden vanwege het gemak. Vaak wel ietsje later dan 19 weken maar dat is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. Tja, daar komen gewoon een paar dingen om de hoek kijken:
- Ik ben een control freak, dus wat ik NU af kan hebben wil ik ook NU af hebben.
- Ik kan een ontzettende chaoot zijn en als ik te lang zou wachten was ik bang dat ik de kamer niet op tijd netjes zou hebben of er, veel belangrijker eigenlijk: geen fut meer voor zou hebben.
- Jacco is nú thuis. De planning is/was dat hij pas over 4 a 5 weken weer thuis zou zijn. Dan ben ik ineens 24 weken en we weten gewoon niet hoe lang ik me zo fit blijf voelen. Tel daar een levertijd van 6 weken bij op, dan worden spullen rond mijn 30e week geleverd... Dat vond ik toch wel erg spannend, weet ik veel hoe ik me dan voel?!
Dus dat zou voor mij stress opleveren en we wilden dat het allemaal vooral leuk zou zijn... Nu hadden we rust dat dit in ieder geval lekker geregeld was..
De rest van die week hadden we weinig in de agenda staan, we hebben vooral genoten van elkaar.. Het weekend was wel weer redelijk druk, eten met lieve vrienden waarvan zij 2 weken na mij is uitgerekend van hun Kuiken.. Was erg gezellig én lekker! Leuke ervaringen uitgewisseld, erg gelachen en gekletst over van alles en nog wat.
De dag erna hadden we een gezellige bbq met een groep vrienden. Erug gezellig en ik vond het erg leuk om mijn steeds duidelijkere buik te mogen showen. Iedereen complimenteert me ermee dat ik er geweldig uitzie en hoewel ik er af en toe onzeker over ben, je voelt je soms nou eenmaal eerder een walvis dan een sexy zwangere stralende vrouw, is het super tof om te horen hoe geweldig je eruit ziet.
Die dag werd ook onze muurschildering gemaakt voor de babykamer!! Spannend, wat hadden we ernaar uit gekeken! De week ervoor was de stukadoor al geweest om de muur glad te stucen, Jacco had in de week ervoor het behang er al af gehaald.
Arwt had de eer om iets moois te maken. We hadden hem via Facebook gevonden en vonden het al geshowde werk erg mooi. Op zijn site en Facebook zagen we veel werk van hem met me2you beertjes en forever friends en Winnie the pooh. Super schattig en echt baby kamer waardig. Wij wilden graag iets wat onze kleine over 4-5 jaar ook nog mooi vind en niet te kinderachtig. We kwamen uit op Finding Nemo. Van tevoren had ik wat plaatjes gemaild en die zaterdag was het zover. Het resultaat was geweldig!
Die zondag vertrok Jacco weer naar Noorwegen. Dit keer voor 4 weken zeker dus even slikken. Wel een leuk vooruitzicht: als hij terug kwam had ik écht een hele dikke buik én kon hij waarschijnlijk Bebbetje ook goed voelen bewegen.
De dinsdag erna had ik controle voor mijn longen. Mijn longfunctie was iets minder maar volgens ome H. niet iets om me druk om te maken. Het was zelfs erg logisch omdat ik ineens al iets naar boven ging dragen en de laatste weken aardig gegroeid was. Die week waren er ook nog eens veel pollen en met mijn hooikoorts gaat alles dan toch een beetje dicht zitten. Ik was aangekomen en hoestte helemaal niet en dok hoorde ook helemaal niks op/in mijn longen. Geen reden tot zorg dus en ik zag het cf-team nu eigenlijk elke 4 weken dus als het nog minder zou worden waren we er snel genoeg bij. Ome H. wilde wel zeker zijn dat het geen dalende lijn was die zich doorzette en dat ik me ziek ging voelen terwijl hij over 3 weken op vakantie ging. Dus voor de zekerheid, gewoon om zeker te zijn, wilde hij me over 2 weken alweer terug zien. Een kleine zucht van mijn kant, vooral vanwege al het plannen in de agenda. Ik vond het wel erg fijn om te merken dat ze me zo goed in de gaten hielden. Afspraak gemaakt en weer naar huis.
Een dag en nacht later gebeurde het. Ik kreeg een longbloeding. Gelukkig geen hele grote maar wel groot genoeg om om 2 uur 's nachts met papa naar het ziekenhuis te crossen. De dienstdoende cf arts had ik gesproken en die had gevraagd of ik wilde wachten tot de ochtend of meteen wilde komen. Het mocht allebei. Normaal had ik getwijfeld, nu niet. Ik wilde 200% zeker zijn dat het met Bebbetje ook goed ging en ik wilde geen risico lopen.
De bloeding hield gelukkig snel op maar in het ziekenhuis werd ik flink door de molen gehaald. Het gaat tenslotte niet alleen om mij maar ook om ons kind. Foto werd gemaakt, na gezond tegenstribbelen van mij; is dat écht veilig voor de baby?! De man van de röntgen kende ik nog van mijn embolisatie een paar jaar terug en het plaatsen van PICC-lijnen en hij was degene die me gerust kon stellen.
Ze wilden na persoonlijk overleg met mijn longarts, die arme man hebben ze buiten zijn dienst om wakker gebeld vanwege zwanger in combinatie met cf en ingewikkeld enzo, starten met antibiotica en sowieso volgde een opname. Emboliseren werd ook al genoemd maar daar was ik duidelijk over: er wordt niet ge-emboliseerd zolang ik het bloed niet mijn longen uit kots en zoals het er nu uitzag was het best wel spontaan gestopt.... Antibiotica wilde ik ook niet starten. Het was inmiddels bijna half 5 in de ochtend, ik wilde die paar uur afwachten om te horen wat mijn gynaecoloog erover te zeggen had. De antibiotica die ze voorstelden wist ik van dat er 1 in het eerste trimester niet veilig was en ik zat nu in het tweede trimester maar wist niet of het dan wél kon. Dat wilde ik eerst 200% zeker weten.
Ze probeerden me duidelijk te maken dat mijn gezondheid boven dat van mijn/ons kind ging. Ik heb ze duidelijk gemaakt dat dat best kon wezen maar in mijn ogen er nu geen sprake was van een levensbedreigende situatie en dat ik dan zelf altijd nog beslisrecht had over wat er qua behandeling wel en niet gebeuren zou. En dat, als dat nog niet duidelijk was, ik als zwangere vrouw het leven wat in mij groeit onvoorwaardelijk zou beschermen.
Ik geloof dat die boodschap aangekomen is. Ze hebben me opgehaald van de SEH en naar mijn nieuwe kamer gebracht. Mijn laatste opname was bijna 2 jaar geleden dus ik had de nieuwe afdeling nog niet gezien. De kamer was even wennen maar erg fijn. Een mooi bankje wat omgetoverd kon worden tot slaapbank en een mooie en moderne badkamer. Frisse kleurtjes enzo. Papa is naar huis gegaan en ik heb een beetje gedut. Onmogelijk natuurlijk, ik wilde Jacco nog bellen maar ook weer niet te vroeg.
De lieverd schrok zich natuurlijk kapot en ook al zei ik dat de artsen over 2 uurtjes langs zouden komen met een behandelplan en ik misschien zelfs wel naar huis mocht (what was i thinking?!), Jacco appte me 10 minuten later dat hij 's avonds thuis zou zijn. Fijn!
Ze starten uiteindelijk na overleg met de gynaecoloog met 2 antibiotica waarvan ze me verzekerden dat het echt veilig was en cyklokapron, dat moet, in het kort gezegd, voorkomen dat de bloeding weer opnieuw begint.
Uiteindelijk ben ik 9 dagen gebleven, tot de vrijdag van hemelvaart. Het kamp van de jeugdvereniging werd op deze manier even door mijn neus geboord, wat baalde ik daarvan zeg! Misschien maar goed ook, ik ben er zelf altijd heilig van overtuigd dat het allemaal wel meevalt maar een kamp zo vlak na een longbloeding was waarschijnlijk niet zo'n jofel idee geweest..... Die vrijdag voor ik met ontslag moest moest ik eerst nog een longfunctie blazen en die was net zo hoog als in januari, voor ik zwanger was. Dat verbaasde iedereen ietwat maar het was wel meteen echt duidelijk: er zat geen infectie en de bloeding was echt veroorzaakt door de zwangerschap.
Hoe dat zit? Het is een complicatie die kán gebeuren maar het hoeft niet. Gezonde zwangere vrouwen krijgen wel eens spontaan een bloedneus, dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat slijmvliezen gevoeliger en kwetsbaarder zijn door oa invloed van hormonen tijdens een zwangerschap. Bovendien stroomt er ruim een liter bloed meer door je lijf dan wanneer je niet zwanger bent, soms zelfs 1,5 liter meer! Doordat dat sneller door je lijf gepompt wordt komt er meer druk op de vaatwandjes te staan. Dit heeft niks te maken met een hoge bloeddruk overigens, het gaat er gewoon echt om dat het bloed sneller en met grotere hoeveelheid door je lijf raast. Door die druk op de vaatwandjes kan een klein zwak plekje al kapot gaan met mini bloeding tot gevolg. Als er een iets grotere zwakke plek kapot gaat heb je een iets grotere bloeding. Vandaar dus dat dit kan gebeuren bij een cf-er die zwanger is, in de longen heb je toch altijd meer kans op zwakke plekjes. Normaal gesproken hangt een longbloeding vaak samen met verslechtering of een infectie, bij cf en zwangerschap hoeft dat dus niet. De reden dat ik toch met antibiotica behandeld ben is om te voorkomen dat ik een infectie kreeg, bijvoorbeeld door restjes bloed die in mijn longen achter waren gebleven oid.
Mijn moeder kwam die vrijdag, nadat ik thuis was gekomen en eerst met Jacco naar de markt was geweest, spontaan op de koffie. Best apart, ik heb een heeeeeeeel prima band met mijn ouders namelijk maar ze zullen nooit zomaar ineens op de stoep staan. Wel erg gezellig! Dus even zitten babbelen en koffie gedronken waarbij ze vroeg of ik al boven geweest was. Ik vond het geen gekke vraag, ik wist dat Jacco samen met Liesbeth aan het schilderen was geweest op de babykamer en dat hij mooie afwerk sierlijsten gemaakt had langs de plafondranden. Ik vond zomaar de trap beklimmen zonder verder doel alleen even een stapje te ver, de frisse buitenlucht is na een week ziekenhuis toch altijd vermoeiend. Of misschien is et sowieso vermoeiend als je pas om 4 uur Waddinxveen binnen rijd en dan per se nog naar de markt wil en boodschappen gaat doen.... Dat terzijde...
tegen de avond dwong Jacco me om op de bank te gaan liggen terwijl hij even een rondje met Kenji ging doen. Die lieve doerak ging helemaal door het lint toen ik thuis kwam. Scheetje, ik had hem ook gemist! Tijdens het wandelingetje van Jacco wilde ik ineens toch naar boven om de geschilderde muren en de lijstjes te bekijken. Wel zo leuk voor Jacco ook dat zijn werk beloond wordt met een enthousiaste vriendin toch.. Dus besteeg ik de trap. Liep naar de babykamer.. Opende de deur... En mijn adem stokte.. Alle meubeltjes stonden er!!! Ik wist niet wat ik zag!! Ik hoorde vaag de voordeur open gaan en Jacco roepen waar ik was. Ik kreeg er een schor `boven` uit gekrast en ik draaide me om. Ik zag een blij en ondeugend en nieuwsgierig koppie boven de trap uitsteken. Ik was zooooo blij!
Wat bleek nou. Die woensdag was ik in mezelf een beetje boos op Jacco want hij zou rond 18 uur bij mij zijn in het ziekenhuis en ik had bedacht dat we wel eten konden bestellen. Jacco kwam maar niet maar ik had mijn bestelde ziekenhuis eten niet opgegeten want we gingen bestellen. Om 18.30 kwam hij ein-de-lijk aan en toen moesten we nog bestellen en dan gaf hij ook nog vage antwoorden over boodschappen doen toen ik vroeg waar hij gebleven was! Ik liet het maar voor wat het was, hij had het druk zat...
In werkelijkheid had hij Babypark gebeld, uitgelegd wat de situatie was en dat hij als verrassing de meubeltjes graag in elkaar zou willen hebben staan. Ze hebben alles eraan gedaan om te zorgen dat dat lukte dus woensdag kon hij, drie weken eerder dan eigenlijk afgesproken, de meubeltjes in ieder geval ophalen! Samen met Liesbeth heeft hij het allemaal in elkaar gezet en donderdag heeft hij samen met mijn schoonzus Mandy de kamer gepoetst. Tadaaaaaaa! Zoooo gave verrassing!
De weken erna heb ik nog verschillende controles gehad, cf-APK, diabetes-zwangeren poli en de eerste groei-echo.
De CF-APK was weer een gigantische verrassing op zichzelf.. De laatste keer dat ik zó hoog had geblazen was in augustus 2013 geweest. En nu was ik 23 weken zwanger! Bizar! Zo kan het dus ook, het is niet gezegd dat er allerlei complicaties plaats moeten vinden als je cf hebt en zwanger bent ;) Dat bewees deze longfunctie maar weer. Diabetes zwangeren poli was ook prima, pompstanden weer aangepast want vanaf week 22 waren mijn suikers ineens onverklaarbaar hoger gegaan. Voor mij onverklaarbaar want de diabetes verpleegkundige kon het heel goed uitleggen: de baby gaat nu weer flink groeien en daardoor heb jij meer insuline nodig omdat je ook meer moet eten. Door invloed van hormonen gaan je suikers dan omhoog. Of zoiets ;) Ingewikkeld verhaal in ieder geval waarvan ik blij was dat zij precies wist wat ze deed. Pompstanden waren aangepast en een week later zag ik al duidelijk verbetering. Jeuj!
De arts-assistent zei dat ik niet rustiger aan kon doen dan ik al deed dus dat het prima ging maar ik had de afgelopen weken af en toe pijnlijke harde buiken. Op het moment dat ik daar last van heb moet ik gewoon even rustig gaan zitten en alles wat ik doe moet ik doseren over de week verdeeld. Een klein stapje terug dus in de agenda vulling..
De groei-echo ging prima: onze baby is een mooi gemiddeld kindje. Zegt nog niks, als het klein óf groot was was het ook prima, zolang de curve gedurende de andere groei-echo's maar dezelfde mooie stijgende lijn laten zien in een mooi boogje.
Liesbeth en ik zijn ook nog naar de EO-Jongerendag in het Gelredome in Arnhem geweest. Samen met nog 27000 jongeren overigens. Wat gaaf en gezellig en wat was het weer mooi! Echt een mooi dagje en genoten! Ik vond de muziek qua volume wel erg hard staan maar gelukkig waren we voorbereid: we hadden allebei oordopjes meegenomen ;)
Een week later had ik een afspraak voor het Verpleegkundig zwangeren spreekuur. Eigenlijk net zoiets als wat de verloskundige normaal allemaal bespreekt tijdens je zwangerschap over de bevalling, cursussen, voeding, voorbereiding en informatie over pijnbestrijding tijdens de bevalling en wat staat je te wachten als het een keizersnede zou worden enz enz. Interessant en waardevol maar het meeste wist ik eigenlijk al wel..
21 juni was CFBD. CF Beach Dance. Wat was het weer cool en goed verzorgd en relaxed en gezellig en whaaaaaaa met alle Cysters and Fibrothers en allemaal leuke en lieve mensen! Ik was samen met Liesbeth en Mandy en Esmé en wauw wat was alles goed verzorgd! Chapeau voor de vele vrijwilligers en Veronica en Krijn wil ik toch ook even speciaal noemen omdat mede dankzij hem alle mensen die dat wilden gratis in een prachtig hotel konden overnachten met ontbijt erbij... Geweldig! Wij verbleven in het Carlton Ambassador Hotel in Den Haag..... Nou, google het maar eens en bekijk de site goed, dan zijn woorden niet meer nodig denk ik. Wat was het luxe en gaaf en mooi! Genieten met een grote G!
Daarna was het alweer sponsordiner tijd bij restaurant De Drie Meiden om geld in te zamelen voor de NCFS. Heerlijk gegeten en gezellig gehad en wat een hoop mensen hadden zich opgegeven! Mandy had de organisatie op zich genomen met de Drie Meiden en wauw wat was het goed geregeld!
De week erna was het collecte week voor de NCFS in Waddinxveen. Mandy en ik hebben met vallen en opstaan het dit jaar voor het eerst zelf georganiseerd en wat was het af en toe stressen en druk. Maar aan het eind van het liedje, en van de week, hebben we een fantastisch bedrag opgehaald en mogen we ontzettend blij en dankbaar zijn met zoveel inzet van alle vrijwilligers die gelopen hebben...
26 juni werden alle spullen van Babypark geleverd. Op wat fouten na die ondertussen opgelost worden was alles compleet en is het kamertje en alle spullen nu echt klaar. Gaaf! De box staat al, kan Kenji ook vast wennen aan dat gekke ding in de kamer ;)
Alles samen met Jacco uitgepakt want die was eerder klaar in Noorwegen dus was al eerder in Nederland en lekker genoten van alle nieuwe spulletjes. Kleertjes en spullen zijn allemaal gewassen en gestreken dus hangt netjes in de kast te wachten tot onze kleine er klaar voor is...
Inmiddels begon ik last te krijgen van pijntjes en dingetjes.. Inmiddels ben ik in de week van 1 juli beland met schrijven en ik ben op dat moment toch al 26 weken zwanger. Al bijna bij ons 3e trimester! Jacco had opdracht gegeven, jaja onder dwang, om een massage te regelen voor mezelf. Gewoon om te ontspannen. Stiekem maak ik me toch steeds druk of alles wel goed gaat en mijn lichaam werkt dan niet mee, alles verkrampt. Die dinsdag had ik dus een heerlijke ontspannen massage van een ruim uur en man, wat een heerlijkheid! Genoten heb ik en ik voelde echt dat mijn lijf het kon gebruiken.
Ik had dan ook weer een verrassing voor Jacco. Omdat hij er vaak niet is met echo's enzo ziet hij Bebbetje lang niet zo vaak als ik. Hij ziet wel de foto's en zegt het niet zo erg te vinden maar ik kon me zomaar indenken dat hij het vast wel eens jammer vond er niet bij te kunnen zijn. Dus had ik geregeld dat we in Delft een 4d echo gingen laten maken. We hebben ons Bebbetje in 4d gezien! Wauw, gaaf! We hadden aangegeven niet te willen weten wat het werd en dat deed de mevrouw erg netjes, op het hele filmpje is niks te zien ;) Dus nee, ook wij weten nog steeds niks.... We hebben goed het gezichtje kunnen zien en we denken gezien te hebben dat Bebbetje mama's neusje heeft haha. Ik ga geen foto plaatsen, niet iedereen vind dat leuk om al te zien en we willen nog wel wat dingen voor onszelf houden ;)
Daarna alweer 2e groei-echo met 27 weken. Bebbetje ligt nog steeds heel mooi op schema, positief nieuws dus! Ook deze dag meteen longfunctie en ome H. weer gezien. Longfunctie zakt wel wat, maar niet schrikbarend veel. Mijn longarts maakte zich geen zorgen, hij had het vreemder gevonden als ik nu nog steeds op mijn normale niveau zat. Alles is in ieder geval binnen de grenzen van het normale en wat ze verwachten dus dat is positief nieuws ondanks die lichte daling. Ik kwam nog steeds aan wat erg positief was. Na mijn opname was ik bijna 2 kilo afgevallen dus ik moet er hard aan trekken om weer bij te komen. Dat gaat nu weer de goeie kant op, ik weeg weer bijna 61 kilo.
Afgelopen vrijdag hadden we een afspraak met mijn eigen gynaecoloog F. Het was fijn om eea even met haar door te kunnen spreken. Borstvoeding mag wat haar betreft ook gewoon met mijn medicatie, liefst 1 soort medicatie nog wisselen dus dat ging ome H. nog voor me uitzoeken. Met ome H. ook afgesproken dat ik "parttime" borstvoeding ga geven en aanvul met flesvoeding. Op die manier krijgt onze baby wel moedermelk maar hopen we dat het mij niet teveel uitput en ik het dus ook langer volhoud. Het is erg fijn om te merken hoe alles binnen de verschillende teams in samenspraak, ook met mij en Jacco, gaat. Erg supporting..
De namen zijn we ook uit!!! Heel belangrijk haha en we moeten natuurlijk jongens- én een meisjesnaam hebben :D Ook de geboortekaartjes zijn gekozen en er wordt druk gewerkt aan een proefdruk... Leuk!!!
Deze week doe ik erg rustig aan. Ik merk dat ik een stapje terug moet doen met activiteiten en als je bovenstaande leest lijkt dat ook heel logisch. Toch valt het echt wel mee, dit is een samenvatting over bijna 2 maanden en uiteraard heb ik de hoogte punten eruit gepakt ;) Wel merk ik dat mijn lijf gaat tegensputteren, ik moet 's nachts bijna 5 keer mijn bed uit om te plassen omdat Bebbetje bedenkt dat met zijn/haar hoofd of billen tegen mijn blaas te duwen wel grappig is, en mijn enkels doen aan het eind van de dag niet onder voor die van de poten van Dombo, je weet wel dat vliegende olifantje van Disney ;)
Standaard om een uur of 3 's nachts besluit Bebbetje sinds 1,5 week om wakker te worden en trappel-uurtje te houden. Gevolg: ik lig van 3 tot rustig half 4 4 uur naar het plafond te staren...
Mijn rug begint ook ietwat te protesteren vanwege het vrachtje wat ik meezeul en mijn lijf doet soms gewoon overal zeer. Eerst vond ik dat ik me niet moest aanstellen, dit zijn tenslotte vrij normale zwangerschapskwaaltjes toch...
Mijn gynaecoloog keek me vrijdag aan en benadrukte heel erg dat dat klopt maar dat ze er bij mij wel dubbel zo hard in schoppen vanwege mijn longen, diabetes en dat ik erg veel moeite moet doen om op gewicht te blijven. Ze zei erbij dat mijn lijf in standje 250% staat en dat is keihard werken. Dat doe ik supergoed maar af en toe gas terug moeten nemen is doodnormaal en ook noodzakelijk.... Hm, dat past niet zo in mijn handboekje, maar aan de andere kant voel ik het erg goed als ik geen gas terug neem.
Het zal wel gaan zoals altijd: Door schade en schande word ik wijs. En: al doende leert men. Het gaat me steeds beter af gelukkig...
Ik ben blij dat mensen niet in gaan vullen wat ik wel en niet moet/mag doen. Dat mensen dingen uit handen gaan nemen zonder dat ik erom vraag zeg maar. Ik geef het echt wel aan als ik hulp nodig heb en ik hou er niet van, nooit van gehouden ook, dat mensen voor mij dingen in te moeten vullen of voor mij te moeten denken.
Kenji mag ook niet vergeten worden. De schat is aanhankelijker dan ooit en gelukkig nog steeds niet extra beschermend. Hij kijkt bij alles wat we meenemen naar huis erg nieuwsgierig en hij mag van ons overal zijn neus even in steken. Wandelen gaat ook heel goed, hij trekt absoluut niet meer dankzij zijn tuigje en als ik met hem loop sjokt hij naast me voort en kijkt af en toe om of ik er ook wel aankom haha. Wij maken ons totaal niet druk dat ons monstertje onze kleine straks niet zal accepteren, bezoek moeten we eerder alert op zijn schat ik zo in haha. Gelukkig is dat bij onszelf ook nooit een issue geweest dus ook dat zal onder onze bezielende leiding helemaal goed komen. Soms voelt het moeilijk dat ik minder aandacht kan geven dan hij in mijn ogen verdiend maar ik hoorde wel van verschillende kanten dat ook dat een natuurlijk proces is: als de baby er is zal hij ook aandacht moeten delen en op deze manier kan hij er al een beetje aan wennen...
Morgen ben ik alweer 28 weken zwanger. Officieel het 3e trimester. Wauw, mijlpaal zoveel! Spannend hoor, het komt steeds dichterbij... We hebben er nu al zin in!
Poeh, heel boek he! Inmiddels twee bakjes koffie op? Mooi, kun je nu weer over tot de orde van de dag, tot ik weer zin heb om te schrijven haha...
Als toetje een foto van mezelf met 28 weken:
Liefs!
Abonneren op:
Posts (Atom)