Het was donderdag en ik mocht weer op de combinatie poli voor zwangeren en diabetes komen. Alles was perfect, ik was aangekomen in kg's en mijn bloeddruk was ook top. Ik woog 59.1 kilo en de keer ervoor was het nog 58. De kilo's zien ze graag vanwege mijn CF en de bloeddruk is door mijn diabetes een belangrijke om in de gaten te blijven houden. De kilo's moet ik vooral nu, in deze fase, goed opsparen en goed eten is daarbij dus heel belangrijk.
Naarmate de zwangerschap vordert zal ik snel dikker worden en daarmee kán, hoeft dus niet, de eetlust een stuk minder worden. De ruimte in je maag wordt sowieso wat kleiner dus kleinere porties is ook belangrijk, maar er zijn verschillende factoren waardoor het ook bij gezonde vrouwen gewoon zo is dat je minder eet. Kilo's erbij krijgen is dan dus niet meer zo waarschijnlijk en ik kan alle extra's gebruiken. Mooi dus dat ik weer een ruime kilo aangekomen was in een kleine maand tijd.
Mijn diabetes hebben we weer wat pomp standen voor aangepast want dat liep nog niet helemaal lekker. Het lijf was "lekker" gek aan het doen.
Er was veel tijd en ruimte om vragen te stellen toen ik eenmaal bij de arts-assistent zat, dus dat heb ik natuurlijk ook gedaan. Voor mij was een van de belangrijkste of borstvoeding een optie was. Zelf wil ik het heel graag maar als het niet kan, bijvoorbeeld door mijn medicatie of eigen conditie, dan houdt het op. Maar ik wil wél dat er serieus naar gekeken wordt. Ze verzekerde me dat het geen probleem hóeft te zijn maar ze ging het navragen en kwam daar later nog op terug. Fijn!
Ook heb ik wat praktische vragen gesteld waar ik ook praktische antwoorden op terug kreeg. Top natuurlijk.
Verder heb ik op het moment 'last' van bandenpijn en rugpijn.
Ik ben nog niet op de helft maar draag redelijk naar voren en ik ben gewoon niet zo groot en breed gebouwd. Hoe ik me voel? Fantastisch, maar het is wel een paar kilo wat er bij komt. En gezien hoe mijn hele lichaam er nu uitziet, zijn die ruime 5 kilo sinds ik zwanger ben echt toegevoegd aan mijn buik. De rugpijn is niet veel aan te doen behalve pijnstilling en extra goed op mijn houding letten. Gelukkig had de fysio daar thuis ook al op in gespeeld maar feitelijk kon zij vrij weinig opmerken over mijn houding, die was gewoon prima.
Je spieren en banden en alles "verweekt" ook tijdens de zwangerschap, het wordt allemaal wat slapper dus. Daardoor krijgen sommige mensen wat sneller klachten waar ze daarvoor helemaal geen last van hadden.
Ik heb ook een klein beetje last van mijn ene heup bijvoorbeeld. Niks ernstigs, ik voel hem gewoon soms ineens als ik een trap beklim bijv. De arts-assistent zei dat tegenwoordig al snel "ohhhh bekkeninstabiliteit" geroepen wordt, vaak volledig onterecht. Je spieren en pezen worden slapper, dus het is best logisch dat sommige dingen 'gevoeliger' zijn. Uiteraard moet het wel te doen zijn en ze adviseerde om zo nodig op regelmatige basis paracetamol te nemen. Anders kan het zijn dat je uit automatisme een verkeerde, comfortabelere, houding gaat aannemen die vervolgens weer nadelen heeft voor andere lichaamsonderdeeltjes. Het kan ook nog uitstraling zijn van mijn bandenpijn...
Dusssss. Banden pijntjes. Wat is dat? Nou ja, hoort er gewoon bij hoor en ik klaag er ook liever niet over maar het is nou eenmaal niet alléen rozengeur en maneschijn. Daarom benoem ik het wel even.
Je hebt verschillende banden die er bijvoorbeeld voor zorgen dat de baarmoeder op zijn plek gehouden wordt. Niet onbelangrijk natuurlijk. Door de zwangerschap groeit je baarmoeder in een bepaalde fase vrij rap en dan worden die banden flink opgerekt. Bandenpijn kan helemaal geen kwaad voor mijzelf of Bebbetje, maar is wel heel vervelende. Het zijn een soort hele scherpe steken aan de beide zijkanten van mijn buik die vooral bij onverwachtse bewegingen of bukken opkomt. Gelukkig gaat het ook snel weer weg, maar het is best scherpe pijn. Dat maakt eigenlijk dat ik het nu helemáál niet kan hebben als iemand onverwachts aan mijn buik wil zitten. Die pijn kan ook nog op andere plekken zitten, maar hier heb ik zelf dus last van.
Het is ontzettend fijn om met mijn warme vlakke handen langzaam over mijn buik te wrijven, dus als je me ooit zo ziet staan: het is niet dat ik aanstelleritis-achtige bewegingen maak om duidelijk te maken dat ik zwanger ben óf dat het lijkt dat ik op een vrij overdreven manier contact probeer te maken met het kind oid, nee het is gewoon super comfortabel tegen de pijn. Overigens zie je veel zwangere vrouwen die bewegingen maken. Ook hiervoor mag ik paracetamol slikken maar ik vind dat zelf helemaal niet zo nodig. Het is allemaal tijdelijk, hooguit een paar maanden, en ik slik al genoeg troep. Bovendien is het niet schadelijk dus ik zal het wel overleven dacht ik zo.
Het hartje heb ik ook weer gehoord, heel hard dus Bebbetje deed goed zijn/haar best. Fijn! Blijft een fantastisch geluid en een extra bevestiging dat Bebbetje het goed doet.
Ik hoorde van de arts-assistent dat ik niet al 4 weken na de 20 weken echo terug hoefde te komen, dat was veel te snel. Je kon dan nog weinig meten waar je ook wat mee kon. 8 weken na de 20 weken echo was vroeg zat. Nou ja, prima toch, zij zullen het wel weten.
Bij de balie afspraken gemaakt, meteen voor over ongeveer 8 weken voor de groei-echo. Kwam wel goed uit want de agenda was op de gynaecologie al redelijk vol en nu kon ik het tenminste nog combineren met een poli-bezoek.
Zaterdag was Jacco weer gezellig thuis! Heeeeeerlijk! Gezellig weekend gehad met vrienden en gezelligheid en zondag met zus erbij beetje aangerommeld terwijl Jacco een dagje ging duiken.
Maandag. 20 weken echo. Ik ben "pas" 18 weken en 6 dagen, dus is dat niet al te vroeg? Nee hoor, ze doen het tegenwoordig vaker iets eerder en omdat ik behoorlijk smal gebouwd ben verwachtte de gynaecoloog dat het allemaal al wel duidelijk te zien was. En daar kwam bij dat alles wat niet te zien was, dan wel over een paar weken gecontroleerd kon worden bij de groei-echo.
Ik voelde me toch redelijk gespannen, last van mijn maag en had nergens echt zin in om te ontbijten. Eerst moest ik in de ochtend nog naar de fysio, dat was wel fijn vanwege mijn rugpijn.
Daarna op naar Den Haag met Jacco.
We waren lekker op tijd dus nog even een bakje koffie in de hal bij de "espresso-bar". Klinkt luxe he, het is ook best een gezellig hoekje. Ons daarna melden op de poli gyn en wegen en bloeddruk. Ook al was ik afgelopen donderdag al geweest, gewoon altijd doen is de afspraak. Wat schetst mijn verbazing: 60.8 kilo! Sinds 4 dagen geleden dus ruim 1,7 kilo aangekomen :o Ik keek stomverbaasd maar de dokters-assistent stelde ons een soort gerust: je baby kan maar net een groeispurt maken. Bovendien wist ik nog van de vorige keer dat ze ook kijken naar je bloeddruk en of je vocht vasthoud en dat was niet zo.
Ik ben gewoon een dikke aan het worden!
Daarna even wachten en ik mocht mee. Alwéer naar de wc, mijn blaas maakte overuren. Zenuwen?
De dame die de echo maakte legde veel uit en nam uitgebreid de tijd voor ons. We/ik vroegen haar het hemd van het lijf en wat was ons kindje mooi! Alles zat erop en eraan, 10 vingers en teentjes konden we ook allemaal zien, en alles lag netjes op schema qua groei. Hartje, nieren, maag, hersenen, hoofd, rug en gezichtje was allemaal goed zover ze dat allemaal kon zien. Ze zei er ook heel duidelijk bij dat deze echo géen garantie was dat er níets aan de hand was. 100% zeker ben je nooit, sommige dingen zie je ook gewoon niet op een echo. We snapten waarom ze het zei maar de dingen die ze wél konden zien waren in ieder geval allemaal goed!!! Wauw, wat een wonder he!
We weten niet wat 'het' wordt. Dat willen we graag verrassing hebben voor onszelf en dus ook voor anderen. Raden mag, dat vinden we leuk om te zien wat anderen denken, maar we weten het écht niet..
We moesten van de echoscopist een afspraak maken voor over 4 weken voor een groei-echo. Die van 8 weken mochten we laten staan want die moest toch óok, maar ze wilde me over 4 weken weer zien. Omdat ik klein ben en ze legde uit dat je dan een duidelijkere lijn kan uittekenen qua curve en vanwege mijn eigen grootte wilde ze me gewoon extra checken. Ergens wel opgelucht aangezien dit ook klopte met wat onze gyn zelf had gezegd qua tijdsspanne van echo's. Controlfreak, i know!!
Ze feliciteerde ons met de goede uitslag, en daar gingen we weer, op naar huis. Met een hele lading nieuwe foto's van Bebbetje, én een ontzettend dankbaar en gelukzalig gevoel rijker...
